"" نورس حزين ""

رجع الشتا ..

واسكندريه فى الشتا

نورس حزين

فارد جناحه ع المدى ..

يحرس قلوع الصيادين

صوته بطعم الجرح ..

طعم الملح ..

تصرخ بآه ..

تلمس قلوب المجروحين

والموج دموع الحزن ..

تبكيها الليالى والسنين

ع التعبانين ..

الشقيانين ..

الغرقانين ..

ع اللى فى يوم قلبه انشبك

واللى انقطع منه الشبك

واللى فى عز البرد قام يصطاد سمك

صاده السمك

واللى حلم بشطوط بعيده

ضاع فى سكتها العنيده

واتهلك

واللى رسم عَ الرمل قلب

واللى انجرح ومالوهْشْ ذنب

واللى فِضِلْ ع الشط واقف

نفسه ينزل ..

بس خايف

واللى بحَّر بالسفينه

واللى نفسه يلاقى مينا

واللى قضَّى العمر كله

جوا أسوار المدينه

ياااااااااهْ يا بحر ..!

آآآآآه يا بحر ..!

لسه ياما دموع كتير

حتصُب فيكْ

حتى أمطار الشتا

دى دموع ألم

مكبوته فى عيون السما..

سالت على خد الفضا

ونزلت عليكْ

أيووووهْ يا بحر ..!

السنين مرت وفاتت

وإنت شايل كل ده فْ قلبك

وساكت ..!

ييجى صيف

يرحل خريف

وإنت قلبك برضه من جواه نضيف

ييجى الربيع

أحزان تموت

يمشى الربيع

أيام تضيع

ييجى الشتا

تلقى القلوب ملفوفه فى تْياب الدفا ..

متكلفته

وعيون ورا الشبابيك

تلملم ذكريات متشتته

تسرح تتوه ويا الفضا

تلمح جناحه وهو مفرود ع المدى

يحرس قلوع الصيادين

تبقى القلوب ويا العيون

ويا الأماكن كلها

وقت الشتا ..

نورس حزينْ .